موجودات زیر دریایی

گسترش و انواع مرجانهای خلیج فارس
مرجانها معمولا در تمام نواحی دریای اطراف جزایر یافت می شوند ولی پراکنش انواع سخت یا آبسنگ ساز صرفا" محدود به مناطق کم عمق جزایر و به وسعت صدها کیلومترمربع می باشد.
گسترش آبسنگهای مرجانی از طریق عمق در اطراف جزایر بوده و عمق زندگی آنها از 50 تا 70 متر بیشتر نبوده و عمدتا در اعماق 25 متری و یا کمتر بسر میبرند. علت این امر نیاز مرجانهای آبسنگ ساز به نور می باشدچون وجود نور کافی جهت عمل فتوسنتز برای باکتری های همزیست (زوگزانته ها) که در درون بافت های مرجانی زندگی می کنند، ضروری است. بدون نور کافی ، میزان فتوسنتز کمتر و در نتیجه قدرت مرجانها برای ترشح کربنات کلسیم و نهایتا ایجاد آبسنگ کاهش می یابد.
آبسنگها درواقع توده های کربنات کلسیم (آهک) هستند که عمدتا توسط مرجانهای آبسنگ ساز یاهرماتایپیک و تا حدی نیز توسط دیگر موجودات از قبیل جلبکهای آهکی ایجاد میشوند.

مرجانها از نظر درجه حرارت
ازنظر درجه حرارت، تقریبا تمامی آبسنگهای مرجانی در آبهای دریایی با حرارت کمتر از 20درجه یافت می شوندولی هیچ گونه آبسنگی در آبی که حرارت متوسط سالانه آن کمتر از 18درجه باشد تشکیل نمی شود. مناسب ترین درجه حرارت برای تشکیل آبسنگهای مناطقی باحرارت میانگین سالانه 23 تا 25 درجه است. بعضی از آبسنگهای مرجانی قادر به تحمل حرارت های 36 تا 40 درجه سانتیگراد هم می باشندکه از آن جمله آبسنگهای واقع در جنوب خلیج فارس در سواحل عربستان، بحرین و قطر میباشد.

مرجانها و رابطه آنها با شوری آب دریا
شوری از دیگر عوامل محدود کننده توسعه آبسنگهای مرجانی محسوب می گردد. مرجانهای آبسنگ ساز قادر به تحمل شوری پایین تر از محدوده عادی آب دریاها(32 تا 35در هزار) نبوده و بدین جهت در مناطقی که دارای ورودی آب شیرین رودخانه است یافت نمیشونددرحالیکه در مناطقی از خلیج فارس که شوری آن تا 42 گرم در لیتر نیز می رسد بخوبی رشد می نمایند.